ROAD TRIP! - Valencia

Het is alweer een tijdje geleden dat ik in Valencia ben geweest, maar het was zo’n fantastisch weekend, dat het zeker de moeite waard is om dit nog even te vertellen!

We hadden slechts één week aan lessen er op zitten, maar we vonden dat het hoog tijd was om het strand op te gaan zoeken. Het maakte ons niet uit waar, maar Valencia was het dichtstbij, dus de keuze was snel gemaakt. !!ROAD TRIP!! Wat is er nou mooier dan met z’n vijven in een auto rond te crossen door Spanje?

...Daar heb je alleen wel een auto voor nodig...

Na een hoop gezoek op internet naar de goedkoopste en lelijkste auto die we konden vinden die wij als 21 jarigen mochten huren, bleek onze reservering op de dag van vertrek gecancelled te zijn. We konden uiteindelijk een andere, iets duurdere auto meekrijgen, maar er werd naast de kosten ook nog €300 borg en €65 aan benzine van mijn credit card afgeschreven (Iets wat ons van tevoren niet was verteld). Die zouden we terug krijgen als we de auto zonder schade en met een volle tank weer in zouden leveren. Voordat ik mijn credit card aan die man gaf, heb ik eerst iedereen laten zweren dat als ik genaaid zou worden, dat we de kosten zouden delen. Daarna heeft Jan nog wat foto’s van de auto gemaakt als bewijs dat die krassen er al op zaten en toen konden we een paar uur later dan gepland toch met onze road trip beginnen!

Als je meerdere dagen ergens wilt verblijven, dan moet je meer regelen dan alleen een auto. Dus Jan en Vincent hadden voor de, naar eigen zeggen, essentiele attributen voor een geslaagd weekend gezorgd; een bal en twee water guns! (Het hostel regelen we wel als we daar zijn...). Zo gingen we uitermate goed voorbereid opweg naar Valencia.

Als je met vijf mensen 4 uur lang in een kleine ruimte zit en daarna nog een heel weekend samen spendeert, dan leer je elkaar wel kennen. Dus al gauw genoeg kwamen pikante verhalen naar boven waar de nodige flauwe (woord)grappen over werden gemaakt die ondertussen een plaatsje hebben veroverd in ons dagelijkse vocabulaire (Todo recto! He has a great personality! You’re faking! He’s so neutral! Call him! Her piss, (Fill in whatever you like) Erasmus! holy crap! Tag me! Priem! When you go Swiss, you know what you’ve missed, When you go Dutch, it’s never too much!)

Eenmaal in Valencia aangekomen, hebben we natuurlijk wel even prioriteiten gesteld... dus we zijn todo recto naar het strand gegaan! Daar deed Mara schokkende ontdekking: “O my god, I see a woman laying there topless! ...O my god, there’s another one! In the US that would be illegal!” Nou, in Spanje duidelijk niet, want wij voelden ons met ons bovenstukje wel aan bijna conservatief gekleed. We hebben de hele middag op het strand gelegen genietend van de zon en de zee: wat een zwaar leven!

Na een tijdje kwam ons gesprek op Duitsers (die graven altijd kuilen!). Mara had ooit wat duits geleerd van een vriendinnetje en kon zich daarvan nog één zin herinneren: “Du hast einen kurzen schwanz!” Over een selectief geheugen gesproken... Nu bleek het meisje dat al een tijdje naast ons lag te zonnen (ook topless) duits te zijn (je vindt ze ook overal). We raakten met haar aan de praat (of zij nog een hostel wist/een plek waar we leuk uit konden gaan) en ze vertelde dat ze Sara heette en aan het couchsurfen was. Ze dacht dat de man waarbij ze sliep wel zou weten waar we terecht zouden kunnen.
Toen we ’s avonds door Valencia reden op zoek naar een hostel, werden we gebeld en uitgenodigd om bij die man (Davide) te komen eten. Dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen. Eenmaal bij Davide aangekomen, vertelde hij dat hij de eigenaar was van een club in Ibiza en hij vertelde in geuren en kleuren over zijn glamour leventje met VIP passen van de Pacha, beroemde DJ’s met een villa met eigen helicopter platform, geheime underground feestjes die alleen te vinden waren als je de coördinaten had en vooral ook over party ‘till you drop! Davide was super gastvrij: we kregen heerlijk te eten, we mochten allemaal douchen en we mochten zelfs wat wiet meenemen uit de enorme pot die hij opeens op tafel zette....WAT? Ja je leest het goed, hij was erg gastvrij ;). Mara heeft haar kans gegrepen en heeft een beetje meegenomen.

Davide ging die avond naar een club waar hij naar eigen zeggen €1200 per maand van kreeg om daar 4 avonden per maand aanwezig te zijn. Coole dude wel...Normaal was het €18 entree, maar hij kon ons wel gratis binnen krijgen, dus na het eten was het time to party! Het was geen probleem om onze spullen bij hem te laten liggen. Chantal, Mara en ik voelden ons er echter niet echt prettig bij om alles daar te laten, want Davide was erg aardig en gastvrij, maar toch een beetje een vreemde dude. Dus alle belangrijke spullen hebben we toch maar even in de auto gelegd, gewoon voor het geval dat...

Opweg naar de club reden we voorbij een enorm en super chique gebouw. “Wauw, het was vet geweest als we hier naar toe zouden gaan!”....En toen stopte onze taxi recht voor de deur! Het was echt een super decadente club waar het allemaal draaide om zien en gezien worden. Wij pasten met onze korte broeken en slippers totaal niet tussen de overige aanwezigen, maar dat mocht te pret niet drukken, want we waren binnen! Helaas waren we allemaal zo ontzettend moe, dat we een paar uur later op een bankje zaten, waar Mara zelfs in slaap is gevallen.

Uiteindelijk zijn we met duitse Sara mee naar Davide’s huis gegaan om daar op de bank te slapen. Jan en Vincent vonden het een goed idee om eerst nog wat te eten en vervolgens op het strand te gaan slapen. Daar werden ze wakker gehouden door allerlei mensen die voorbij kwamen en met foto’s aan het maken waren van zichzelf met Jan en Vincent. Één gast wilde met Jan van broek ruilen en er kwam nog een vent met een matras op zijn hoofd voorbij...

De volgende dag zijn we toch maar eerst een hostel gaan regelen. We konden met 4 man in één hostel terecht verdeeld over 3 kamers en 1 persoon moest in een hostel slapen dat een paar honderd meter verderop lag omdat alles verder vol zat. Priem! Na nog een dagje strand zijn we die avond begonnen in de bar van het hostel. Het was happy hour wat betekende dat Mojito’s maar €1.50 waren. Dus wij hadden voor het eten ieder al twee grote glazen op, wat resulteerde in een hilarische avond waar ik niet al te veel over zal vertellen, de foto’s spreken immers voor zich ;)

Nou ben ik in Madrid al veel mensen tegen gekomen die op de meest vreemde manieren geld proberen te verdienen, maar in Valencia zijn we wel iets heel bizars tegen gekomen. Daar staan mannen bij vrije parkeerplekken naar langskomend verkeer te seinen dat die plek vrij is. Daar willen ze dan geld voor terwijl die parkeerplaats een publiek goed is, ze de auto verder niet bewaken en wij zelf die parkeerplaats anders ook wel hadden gevonden. Echt belachelijk!

Op zondag hebben we nog wat cultuur gesnoven en zijn we voor de derde en helaas laatste keer naar het strand geweest en toen weer terug gereden naar Madrid...

Het was echt fantastisch!